پارک‌های آموزش ترافیک در دیگر کشورها
آموزش یكی از مهم‌ترین مسائل در رفع مشكلات ترافیک است. برای ارتقای ایمنی ترافیک، آموزش باید در تمام مقاطع سنی وجود داشته باشد. در بین گروه‌های مختلف آسیب‌‌پذیر در محیط ترافیک، كودكان بیشتر به جهت فقدان آموزش آسیب می‌بینند. برای تأثیر‌گذاری بر كودكان، روش‌های گوناگون وجود دارد. از جمله آموزش نظری در مدارس، آموزش عملی، تبلیغات و رسانه‌های گروهی.
آموزش مستقیم رفتار‌های صحیح ترافیكی به كودكان در محیط واقعی خطراتی را به همراه دارد؛ بنابراین، یكی از روش‌های آموزش عملی به آنها، استفاده از پارک‌های آموزش ترافیک است كه به محیط واقعی شباهت زیادی دارند. به عنوان مثال، راه‌ها، خط آهن، پیاده‌رو و خیابان‌ها، علایم راهنمایی و چراغ‌‌های راهنما در مقیاسی کوچک‌تر، طراحی و احداث شده‌اند.
جاكا ناپاری، مردی آلمانی‌فنلاندی، نخستین بار ایدۀ پارک آموزش ترافیک با استفاده از خودروهای كوچک، مطرح کرد. به همت او، نخستین پارک مجهز به چراغ راهنما و تابلوهای ترافیک و خط‌‌كشی معابر در سال ۱۹۸۹ میلادی در شهر هامبورگ آلمان گشایش یافت. در حال حاضر، بیش از صدها پارک آموزش ترافیک در كشورهای مختلف دنیا از جمله اتریش، آلمان، سوئیس، فرانسه، بریتانیا، لهستان، روسیه، پرتغال، اسپانیا، فنلاند، هندوستان، چین، كره، ژاپن و اسكاتلند به بهره‌برداری رسیده است. در کنارِ آموزش‌های لازم، محوطه‌های تفریحی هم برای سرگرمی كودكان در پارک‌های آموزش ترافیک طراحی شده است.
خودروهای كوچک برقی و ماشین‌های پدالی در مسیرهایی مشخص رفت و برگشتی دور می‌زنند. اینگونه وسایل نقلیۀ کوچک، تفریحی به نام ماشین‌های گوكارت(Go_kart) معروف هستند. از سوی دیگر، مراجعان به این پارک‌ها می‌توانند دوچرخه هم کرایه کنند. دوچرخه در اندازه‌های مختلف، برای كودكان و بزرگ‌سالان فراهم شده است. کودکان و کسانی که هنوز دوچرخه
سواری بلد نیستند، می‌توانند از دوچرخه‌هایی با چرخ‌های کمکی استفاده کنند.
البته، در برخی روزهای معین دوچرخه کرایه داده نمی‌شود تا شهروندان بتوانند با دوچرخه‌های شخصی به محیط آموزش ترافیک وارد شوند. در كنار این امكانات، سرپرستی حضور دارد كه بر عبور و مرور كودكان در مسیرها نظارت می‌كند و به آنها در جهت آموزش ترافیک تذكرات لازم را می‌دهد.